Op Tweede Paasdag, maandag 6 april, togen we wederom naar de Groene Heuvels voor onze tweede Paasduik. Na de eerste keer een beetje ontgoocheld uit het frisse water te zijn gekomen, met nog net een stukje ei waren Wouter en ik deze keer beter voorbereid. We hadden op Eerste Paasdag extra geoefend met zoeken en eten van de alom bekende eieren van de Paashaas.
Aangekomen op parkeerplaats A hadden de hazen Stijn en Erik net hun scooter gestart en met een voorraad gekleurde eieren en nogal wat extra “mistery egs” het Hazenpad gekozen.
In de tent was het al aardig gezellig aan het worden, hoewel de spanning naar de speurtocht der eieren al wat opliep. Zo’n 4 á 5 buddyparen en zeker één trio ging onder een toezicht van meerdere toeschouwers te water.
Ad, Wouter en ik vormde het trio dat een poging ging doen het persoonlijk record van het halve ei van het vorig jaar te verbeteren. Voorzien van een netje rustig afgedaald, het frisse water drong langzaam maar zeker ons pak binnen. Het zicht was redelijk, maar toch nog even een rookgordijntje neerleggen om de belagers achter ons te kunnen laten.
Via de beeldentuin, telefoonpaal, fiets en de kooi was ons net al gauw te klein. Als ware speurneuzen krioelden we gedrieën in de rondte om na een klein half uur het water weer te verlaten. Vlug omkleden en dan de tent in waar de warme soep, broodjes met worst, salades en warme drankjes ons als een feestmaal aangereikt werden door de aanwezige hulptroepen en trouwe metgezellen.
De tafel was zeker te klein voor de schat aan eieren die we uit het water mee naar de tent hebben moeten slepen. De organisatie had de eieren voorzien van geheime tekens, of nee, het waren letters. Samen met de “mistery egs” vormden het een kruiswoord puzzel. In de nep eieren zo bleek bij nader onderzoek, zaten vragen. Samen met de letters op de gekleurde eieren was een kruiswoordpuzzel op te lossen, waarvan ik de uitkomst niet meer weet.
Toen later toch zeker alle soep op was, koffie, sapjes en de vele broodjes verorberd waren. Hebben we met z’n allen nog niet in de eerste regendruppels de tent afgebroken en alle spullen weer opgeruimd.
Alle dank weer aan de vele duikers die zich niet hebben laten kennen om met deze temperatuur het (natte)duikpak aan te trekken en natuurlijk de organisatoren Chris, Ineke en overige hulptroepen die hier weer een gezellige duikochtend van hebben gemaakt.
Groeten, Wilbèr van Hees